Miód pitny, nieodłącznie kojarzący się z ulubionym napitkiem polskiego rycerstwa i szlachty,  jest trunkiem powstającym w procesie fermentacji rozcieńczonego miodu pszczelego (tzw. brzeczki miodowej), niekiedy z aromatycznym dodatkiem ziół, owoców, przypraw korzennych.W zależności od rozcieńczenia wyróżnia się 4 rodzaje miodu pitnego. Półtoraki rozcieńcza się dając 0,5 l wody na 1 l miodu; stężenie cukru w brzeczce tego miodu wynosi około 55%. Ze względu na duże zasłodzenie, fermentacja trwa bardzo długo, a dojrzewa dopiero po 5-10 latach leżakowania.Dwójniaki rozcieńczane są w stosunku 1:1. stężenie cukru w brzeczce tego miodu wynosi 44%; jest to słodki napój, dojrzewa po 2-4 latach leżakowania. Nieco mniej słodyczy mają trójniaki, gdzie na 1 l miodu przypadają 2 l wody a zawartość cukru w brzeczce sięga 30%- taki miód fermentuje przez okres 8 tygodni a do konsumpcji jest gotowy po rocznym okresie leżakowania. Miód ten jest czasem określany mianem połslodkiego. Najmniej cukru znajduje się w czwórniaku- na 4 objętości tylko jedną stanowi miód, zawartość cukru sięga 24% a alkoholu- ok. 12%. Takie miody, określane jako wytrawne, dojrzewają zwykle kilka miesięcy. W zależności od obróbki termicznej brzeczki można ponadto wyróżnić miody sycone (warzone)- o wyższej zawartości alkoholu, często powstające z miodu o wyrazistym smaku jak miód wrzosowy lub gryczany, oraz niesycone- tutaj miód rozpuszczny jest w zimnej wodzie, sięga się po miody wysokiej jakości o bogatym aromacie np. lipowy, akacjowy; miód taki ma bardzo przyjemny, łagodny smak i bukiet zapachowy ale jest mniej klarowny i nietrwały.Fermentację miodu przeprowadza się w szklanych gąsiorkach, w temperaturze 15-25 st. C, przy czym im jest ona niższa, tym lepszy jakościowo uzyskany trunek.