Rum El Dorado 5 YO 0,7l

Dojrzały rum z Gujany produkowany z melasy. Inaczej niż w przypadku rumów powstających w systemie solera oznaczenie wieku - 5 lat - odnosi się w tu nie do najstarszego, lecz najmłodszego destylatu w mieszance. Swój unikalny charakter zawdzięcza historycznym urządzeniom destylującym, które pamiętają początek ery przemysłowej: zabytkowym aparatom Savalle'a i Coffey'a. Starzony w dębowych beczkach po amerykańskiej whiskey. Barwa bursztynowa. W nosie karmel, toffi i melasa, ale też suszone owoce cytrusowe. Smak żywy i wielowymiarowy; odnajdziemy tu m.in. rodzynki i czarną porzeczkę, prażone wiórki kokosowe, karmel i wanilię. Niespotykanie dobrze zbudowany i kompleksowy jak na swój wiek, równie wielką przyjemność sprawia smakowany na lodzie i bez dodatków, a także w drinkach.

El Dorado 5 YO wyróżniono m.in. nagrodą najlepszego złotego rumu w kategorii poniżej 6 lat na Golden Rum Barrel Awards (2010), a ponadto tytułem najlepszego złotego rumu magazynu "Imbibe" (2011) i najlepszego w swej klasie trunku na International Wine & Spirits Competition w Londynie (2011).

Kolekcja rumów El Dorado pochodzi z należącej do firmy Demerara gorzelni Diamond - najstarszej ze wciąż czynnych gorzelni w kraju, której początki datuje się na rok 1670. Zarówno uprawa cukru, jak i produkcja rumu sięgają w Gujanie XVII w., a wiążą się z aktywnością, z jednej strony, holenderskich kolonizatorów, z drugiej zaś - kupców i przedsiębiorców brytyjskich. Brytyjscy plantatorzy zaczęli otwierać pierwsze destylarnie jeszcze w latach 50. Dwadzieścia lat później każda, nawet mała plantacja miała swój alembik, na początku XVIII w. zaś takich plantacji - mniejszych i większych - z przylegającymi do nich gorzelniami było ok. 300. W kolejnych stuleciach następowała powolna, lecz systematyczna koncentracja kapitału; plantacje i gorzelnie skupiali w swych rękach coraz potężniejsi producenci (pod koniec XIX w. było ich łącznie ok. 180), ale techniki wypracowane w poprzedniej epoce przetrwały.

Przez cały ten czas gorzelnictwo w Gujanie wiązało się ściśle z Królewską Marynarką Wojenną - najpotężniejszą flotą wojenną świata. Pierwsze przepisy dotyczące codziennego przydziału rumu dla marynarzy, a co za tym idzie pierwsze nań zamówienia, pojawiły się w 1677 roku. Niespełna pół wieku później gorzelnia działająca przy plantacji Port Mourant stała się oficjalnym dostawcą Admiralicji. Rum musiał być ciężki, słodki, gęsty i skoncentrowany - taki najlepiej nadawał się do grogu, chętnie pitego na pełnym morzu. Konieczne też musiał być dostatecznie mocny, by sprostać próbie ognia. W próbie tej zawartość każdej beczki weryfikowano polewając trunkiem proch i podpalając go - dopiero gdy zapłonął, beczka mogła trafić pod pokład. Eksperyment taki dowodził, że trunku niczym nie rozcieńczono ani nie sfałszowano, a ponadto, w razie jakiegoś nieszczęścia, nie stanowił on zagrożenia dla zmagazynowanego prochu. Ten bowiem, choćby i zamokły, nadal pozwalał oddać skuteczną salwę z okrętowych dział.

Demerara pozostaje wierna temu królewsko-marynarskiemu stylowi, a także gorzelniczym tradycjom Gujany. W 2007 roku przy gorzelni Diamond otwarto muzeum i Centrum Dziedzictwa Rumu, które upamiętniać ma jego 350-letnie dzieje na terenie tej byłej kolonii brytyjskiej. Z prawdziwymi pomnikami przeszłości spotkamy się tam jednak na każdym kroku - dość powiedzieć, że w gorzelni znajduje się - i wciąż pozostaje w użyciu! - aparat Coffey'a do destylacji ciągłej, skonstruowany w roku 1880. Na wyposażeniu są również dwa alembiki częściowo wykonane z drewna, oba liczące sobie ponad 250 lat, a także francuska kolumna destylacyjna Savalle'a, również pochodząca z XVIII w. i odziedziczona po gorzelni Uitvlught. Ze sprzętem tym czas obszedł się na tyle łaskawie, że stanowi on o wiele więcej niż tylko turystyczną atrakcję.

Gorzelnia Diamond produkuje rocznie do 26 mln litrów alkoholu, co czyni ją jednym z największych producentów w rejonie Karaibów. Do wyrobu rumów El Dorado - jej flagowej marki - wykorzystywana jest trzcina cukrowa z lokalnych upraw. Gorzelnia ma własne kultury drożdży i stosuje własny, trójstopniowy proces fermentacji melasy. Proces ten zachodzi w trzynastu fermentatorach o pojemności 22 tys. galonów (ok. 83 tys. litrów) każdy i trwa od 24 do 26 godzin. Fermentacja przebiega w kontrolowanej temperaturze 28-32°C, gotowy nastaw zawiera między 6,5 a 7% alkoholu. Do destylacji wykorzystuje się dziewięć różnych urządzeń, w tym trzy dwukolumnowe aparaty Coffey'a i dwa czterokolumnowe aparaty Savalle'a. Diamond słynie jednak przede wszystkim z dwóch alembików i czwartego, historycznego aparatu Coffey'a, pozyskanych z nieczynnych już gorzelni Port Mourant, Versailles i Enmore. Są to najprawdziwsze zabytki, a zarazem najstarsze wciąż czynne urządzenia tego rodzaju na świecie.

Właśnie w tych urządzeniach destylowane są rumy El Dorado. Podwójny alembik z Port Mourant o łącznej pojemności 5 tys. galonów (ok. 19 tys. litrów) daje destylat o oleistej konsystencji, gęsty i niesamowicie bogaty w smaku. Drugie urządzenie, mniejsze, o pojemności 2 tys. galonów (ok. 7,5 tys. litrów), daje destylat łagodniejszy i bardziej elegancki, o umiarkowanej konsystencji i charakterystycznym, korzenno-kwiatowym aromacie. Trzecie, podwójny aparat Coffey'a, ma największą moc przerobową i stanowi o smaku najmłodszych rumów w kolekcji: El Dorado 5 YO i El Dorado 8 YO. Destylaty dojrzewają w beczkach po amerykańskiej whiskey - w magazynach gorzelni znajduje się ich przeszło 40 tys. Ze względu na tropikalny klimat (rum leżakuje w temperaturze rzędu 30-34°C) proces utleniania się alkoholu jest raczej gwałtowny. To z kolei w krótkim czasie pozwala uzyskać delikatny i pełen niuansów bukiet aromatyczny, pięknie ewoluujący w toku maturacji.

Po tym czasie, pod okiem mistrza gorzelniczego Demerara, destylaty są mieszane, rozcieńczane wodą i butelkowane. Od najmłodszego, co najmniej pięcioletniego, aż do liczącego sobie co najmniej ćwierć wieku, rumy El Dorado cieszą się doskonałą opinią najsurowszych krytyków i najbardziej wymagających koneserów.